Walaupun aluminium adalah merupakan unsur logam yang paling berlimpah dalam kerak Bumi (dipercayai antara 7.5% ke 8.1%), ia amat jarang dijumpai dalam bentuk asli dan pernah pada satu ketika dianggap sebagai logam berharga yang lebih bernilai daripada emas. Napoleon III Perancis mempunyai satu set piring aluminium yang disimpan khas untuk tetamu-tetamu penting. Yang lainnya hanya disajikan menggunakan piring emas. Aluminium hanyalah dihasilkan dalam jumlah komersil sejak 100 tahun yang lalu.

Aluminium, apabila pertama kali ditemui, adalah amat sukar untuk diasingkan daripada bijihnya. Aluminium merupakan logam yang paling sukar untuk ditulenkan, sungguhpun ia merupakan salah satu unsur yang paling biasa di Bumi. Sebab utama ialah aluminium teroksida dengan sangat cepat dan oksidanya merupakan sebatian yang sangat stabil, sehinggakan, berbeza daripada karat pada besi, ia tidak akan mengelupas. Inilah juga merupakan sebab mengapa ia digunakan dalam pelbagai jenis aplikasi.

Pemerolehan semula logam ini daripada sekerap (melalui kitar semula) telah menjadi komponen utama dalam industri aluminium. Kitar semula melibatkan hanya peleburan logam, iaitu adalah lebih murah daripada penghasilan daripada bijihnya. Penulenan aluminium memerlukan bekalan elektrik yang amat banyak; manakala kitar semula hanyalah memerlukan 5% daripada tenaga untuk menghasilkannya. Kitar semula aluminium bukanlah baru, tetapi merupakan amalan biasa semenjak awal kurun 1900-an. Akan tetapi, ia merupakan kegiatan yang tidak menonjol sehingga lewat 1960-an apabila tin minuman aluminium menjadi semakin terkenal dan akhirnya memberi kesedaran kepada orang ramai tentang pengitaran semula. Sumber lain aluminium kitar semula termasuklah alat kereta, pintu dan tingkap, perkakas, bekas, dan keluaran-keluaran lain.

Aluminium adalah logam reaktif dan amat sukar disari daripada bijihnya, aluminium oksida (Al2O3). Penurunan secara langsung, contohnya dengan karbon secara ekonominya tidaklah berdaya maju kerana aluminium oksida mempunyai takat lebur sekitar 2000 °C. Oleh itu, ia disarikan secara elektrolisis — aluminium oksida dilarutkan dalam kriolit lebur dan seterusnya diturunkan kepada logam tulen. Melalui proses ini suhu pengendalian sebenar sel penurun hanyalah sekitar 950 kepada 980 °C. Kriolit asalnya merupakan mineral yang dijumpai di Greenland, tetapi pada masa kini telah digantikan dengan kriolit sintetik (tiruan). Kriolit adalah sejenis campuran aluminium, natrium, dan kalsium fluorida: (Na3AlF6). Aluminium oksida (serbuk putih) diperolehi daripada penapisan bauksit, yang berwarna merah kerana mengandungi 30 hingga 40% besi oksida. Ini dilakukan dengan menggunakan proses Bayer. Sebelum itu, proses Deville merupakan teknologi penapisan yang paling utama.

Proses elektrolisis menggantikan proses Wöhler, yang melibatkan penurunan aluminium klorida kontang dengan kalium. Kedua-dua elektrod yang digunakan dalam elektrolisis aluminium oksida adalah karbon. Apabila sahaja bijih mencapai keadaan lebur, ion-ionnya akan bergerak bebas. Tindak balas pada katod negatif adalah

Di sini ion aluminium diturunkan (penambahan elektron). Logam aluminium tenggelam ke dasar dan disalur keluar.

Pada elektrod positif (anod) gas oksigen dihasilkan:

Anod karbon kemudiannya dioksidakan oleh oksigen. Anod-anod dalam proses penurunan haruslah selalu diganti, kerana ia akan 'dimakan' dalam proses:

Berlainan dengan anod, katod tidak akan 'dimakan' semasa pengendalian, kerana oksigen tidak terhasil di katod. Katod karbon dilindungi oleh aluminium cecair dalam sel. Katod masih juga akan terhakis, terutamanya kerana proses elektrokimia. Selepas 5 ke 10 tahun, bergantung kepada penggunaan arus dalam elektrolisis, sel harus dibina semula sepenuhnya, kerana katod-katod akan terhakis semua.

Elektrolisis aluminium dengan proses Hall-Héroult menggunakan banyak tenaga, akan tetapi proses pilihan selalunya adalah kurang berdaya maju sama ada secara ekonomi atau secara ekologi. Purata penggunaan tenaga sedunia adalah kira-kira 15±0.5 kilowatt-jam per kilogram aluminium yang dihasilkan (52 to 56 MJ/kg). Relau lebur tercanggih mencapai hampir 12.8 kW·h/kg (46.1 MJ/kg). Arus talian penurun untuk teknologi lebih lama biasanya adalah 100 to 200 kA. Relau lebur terkini dikendalikan pada kira-kira 350 kA. Juga pernah diilaporkan terdapatnya percubaan bagi sel 500 kA.

Kuasa elektrik merupakan lebih kurang 20 hingga 40% kos penghasilan aluminium, bergantung kepada kedudukan relau lebur. Relau lebur biasanya terletak di tempat-tempat di mana terdapatnya banyak kuasa elekrik yang murah, seperti Afrika Selatan, South Island New Zealand, Australia, China, Timur Tengah, Russia, Iceland dan Quebec di Canada.

Pada tahun 2004, China merupakan pengeluar aluminium dunia yang terbesar. Suriname bergantung kepada pengeksportan aluminium untuk 70% daripada pendapatan eksportnya. http://www.cia.gov/cia/publications/factbook/geos/ns.html#Econ]